یه پرنده تو قفس مرد اما پرواز مردنی نیست تو دلت خدا رو حس کن خیلی حرفا گفتنی نیست وقتی یه کویر باشی حرف بارون و میفهمی وقتی که یه رود باشی درد کارون و میفهمی تو که سرخوشی و بی درد چی میدونی از شب سرد وقتی که اسیر باشی غم زندون و میفهمی بیا تا بهار رو داریم تا هنوز ترانه داریم بیا تا نفس تو خاکه بذر امید و بکاریم