اینهمه چراغونی کردم ولی چه کنم اما دلم روشن نیس من دلم از این روزامون پره خیلی حرفا واسه گفتن نیس سرخ صورتم ولی با سیلی خنده هم رو لبام تصویر شده تو نمیرسی دیگه به داد من ی روزی میرسی، دیر شده زندگیمون تهش بن بسته دل من از هزار تا غم شکسته ته دنبال تو دویدن اینه ی بغض شکسته و ی پای خسته نگاه تو چشای شهر بده خستم از این نگاه یخ زده همه بد بودن اما، تو چرا واسه اینه که حال من بده خاطراتت یکاری بام کردن حتی از شهر خودم فراریم بگو چی قراره ارومم کنه من دیگه درگیر بی قراریم