يه حال بدى توى هر فاصله س كه وصفش واسه آدم آسون نيس تو جذاب و مغرورى اما ببين من انگارى توى تنم جون نيست يه جورى نگاتو نفس مى كشم كه دنيا بدون تو واسم خفه س به احساس پررنگ من شك نكن نگو با خودت خام و بى تجربه س يه لحظه بمون مكث كن عشق من بدون من نخواستم هواييت كنم مى خواستم باهات باشم و پيرشم نه كه با دلِ خون راهيت كنم از اونجا كه حست بهم كم شده نمى تونم انگار كارى كنم بمونى مى بينى مى تونم يه عمر تو هركارى كه دوس دارى كنم دارى مى رى تا حسرت داشتنت منو بى قرار و پريشون كنه برات جون مى ذارم وسط شايدم تو رو از جدايى پشيمون كنه