ديشبم گذشت و حرفامون راجع به آسمون و بارون بود! آخرين حرف مشترك با تو صحبت از شلوغى خيابون بود تو از آب و هوا و آدمها من از اندوه بى كسى گفتم تو حواست به من نبود اصلن نمى ديدى چقدر آشفته م اين شبا خيلى زود مى خوابى متوجه نيستى چقد تنهام فك مى كنم فشارم افتاده نمى تونم بلند شم از جام فك كنم نديدنم برات خوبه بسكه حالت چشمهات خسته س با تو راه رفتن شده رويا براى قدم زدن پات خسته س نمى دونى چقدر اين روزا دل من با وجود تو تنهاست تو كه حال منو ندارى ولى حال من از نگاه من پيداس صحبت خاصى نمونده فقط بيش از اين ادامه نده لطفن اين هوا مناسب تو و من نيست گاهى تنها راه موندنه رفتن!