خواب ديدم پرت شدم از روي برج افتادم توو يه دره زيرِ يه پل انگار روح از جسمم فرار كرد نقش من كه بد نيست پر رنگه ولي سرد نيست نه ، اين قشنگ نيست كه بدوني از من بيشتر بگو به من تا اخر با كابوس ها باید چيكار كرد سخت بود كاش يه ماهي مي شدم كف اقيانوس راهي مي شدم نبايد اوني كه ميخواستي مي شدم ، ولي حيف نشد بيدار شم باز از اين كابوسِ بد افتادم انگار توي آغوشِ مرگ نچرخيد اين دنيا به قانون من ميخواستم ، نشد (ولی حیف نشد) صداي غمِ که تو گوشِ منه با اينكه تو سكوتم از دوردست ها خیلی زيباتره صحنه ي سقوطم اگه از دور نگاه كني ميبيني خنده ست رو لبم ميفهمي غرقم هر دفعه توو بغض نيمه شبم خودم بودم قلبمو انداختم پاييين بي هدف زمانه كه ميره عقب اگه از دور نگاه كني ميبيني حالم عاليه ميفهمي اين روياي من يه كابوسِ تو خالي تو اوج بیداریه